Routine is belangrijk, maar mag nooit leiden tot sleetsheid. Bij het Mega Piraten Festijn in Klazienaveen loopt na al die jaren alles op rolletjes. Het festival zit middenin de najaarstournee. “Een flow is niet het goede woord”, zegt organisator Eddie Mensink. “Het is keihard werken. Ik kom slaap tekort. Morgenmiddag om vijf uur is de tent hier weg. Maandagochtend om 8.00 uur gaan we verder met de opbouw in Maaskantje, waar we komende zaterdag weer een festival hebben. De eerste rijplaten liggen daar al. We hebben hier geluk met het weer. Vorige week in Marum was dat wel anders. Daar waaide het de avond ervoor keihard. Dat was nog wel even spannend…”
Circa 7.500 bezoekers zijn afgekomen op het festival. Aan de mannen van Ancora de eer om om 20.00 uur de aftrap te verrichten. De tent is nog maar half vol. Maar dat lijkt niemand te deren. Want er wordt hard meegezongen. Als Harm Wolters het laatste nummer ‘Door storm en woeste regen’ opdraagt aan de boeren, breekt er een stormachtig gejuich los. Routine, zo lijkt het, maar dat was slechts ogenschijnlijk. “We stonden toen we opkwamen klaar om ‘Word Zeeman’ in te zetten, maar de geluidsman had de verkeerde tape”, vertelt Harm Wolters lachend. “Het werd dus een ander nummer. In ons hoofd paniek. Patrick (van Bree, red.) had zijn gitaar nog niet eens om. Maar het feest der herkenning won het uiteindelijk van de paniek. Want uiteindelijk maakt het niet uit welk liedje je doet. Het gaat erom dat de mensen mee kunnen zingen. En ook niemand die het in de gaten heeft gehad.” Patrick van Bree vult met een brede grijns aan: “En daarna ging het nog een keer mis. Maar joh, ik kan daar wel om lachen.”
Zo rond kwart voor negen is de tent vol. Presentator Willie Oosterhuis haalt een jochie het podium op. Hij mag meezingen met ‘In de blote kont’, min of meer het lijflied van het Mega Piraten Festijn. Het jochie is zichtbaar onder de indruk van de mensenmassa, maar kent de tekst. Hij wordt beloond met een enorm gejuich. En, zo deelt Willie nog even mee: “Iedereen heeft een blote kont”. Het zijn de gebruikelijke spontane acties. Het is iets voor negen als Jan Biggel het podium betreedt. De volksheld in wording wordt vol enthousiasme onthaald. En niet voor niets. Zijn ‘Ons moeder zeej nog’ is in de afgelopen twee jaar onder de radar uitgegroeid tot een volkshit van je welste. Het publiek brult keihard mee. Want ‘Ons moeder zeej nog’, is niet alleen muzikaal (het is een bewerking van ‘To Whom it Concerns’ van Chris Andrews), maar ook tekstueel een feest van herkenning. Want Jan bezingt met een dikke knipoog zijn fouten; een vrolijke muzikale ode aan het menselijk falen. Zijn tweede lied van de avond ‘Het was een mooie dag’ gaat over werken in een coffeeshop. In een reggaeritme. Naderhand is de grijns niet van Jans gezicht te branden. “Het was keileuk. Echt, als ze maar feest hebben. En dat gebeurde!” Hij heeft wel wat met fouten. “Joh, als er wat mis gaat, maar je ’s avonds in bed om kunt lachen, dan was het toch een mooie dag.” Hij geeft het eerlijk toe als we er naar vragen: “Man, de coffeeshop was jarenlang bijna mijn tweede huis. Ik ben ook jong geweest. En ik rook soms nog. Goed voor de inspiratie!”
Al bijna twintig jaar
Jan Smit kan gewoon een hele tent bespelen op routine. Hij weet het: iedereen kent zijn liedjes. En als hij soms even een zanglijntje overslaat om even iets tegen een fan te zeggen, dan maakt hem dat alleen maar sympathieker. ‘Vrienden voor het leven’ eindigt met een soort hoempapa-versnelling. Met confetti. En duizenden bezoekers hossen mee. Hij is sinds kort voorzitter van FC Volendam. Maar volgens Jan is het prima te combineren. “Ik ben net nog naar de wedstrijd tegen Ajax geweest. Die was om half zeven afgelopen. En daarna moest ik ook in de auto hiernaartoe.” Volgens hem gaat zijn functie als voetbaldirecteur niet ten koste van zijn zangcarrière. “Nee joh, ik doe de hele week niks. Het lukt wel. Ik heb nu hierna nog een optreden en daarna twaalf dagen vrij. Ik maak me niet zo druk. Als ik dan kijk naar vrienden van me die er elke werkdag om vijf uur uitgaan, dan denk ik pas ‘Hoe doen ze het?’” Hij komt maar al te graag op de Mega Piraten Festijnen, zo meldt hij. “Eindelijk is het overal hetzelfde. De festivals zijn meestal in kleinere plaatsen, maar trekken mensen uit de wijde regio. En die hebben er altijd zin in. En dat al bijna twintig jaar…”
Jetta Klijnsma
Routine of niet. Dat een Commissaris van de Koning een Mega Piraten Festijn bezoekt, is uniek. Jetta Klijnsma neemt namelijk poolshoogte. “Ik ben nu bijna vijf jaar Commissaris van de Koning in Drenthe, maar ik was nog nooit op een Mega Piraten Festijn geweest. Ook omdat corona de boel in duigen liet vallen. Het werd dus hoog tijd. En wat een leuk festival! Kijk eens hoeveel mensen hier rondlopen. En wat een gezellige sfeer.” Het is voor haar een welkom intermezzo in moeilijke tijden. Want de stikstofproblematiek drukt ook een gewicht op haar schouders. “En hier lopen ook boeren rond. Iedereen is altijd welkom bij me in het Provinciehuis. Samen oplossingen zoeken. Het is overleggen en onderhandelen. Maar om te ontspannen is muziek onontbeerlijk. Ik kon net de liedjes van Jan Smit meezingen. Ik ben onder de indruk van wat ik hier tot nu toe gezien heb. Jongens, jongens, jongens, wat professioneel. Dat begon al op de weg naar het terrein. Overal stonden medewerkers langs de route om ons de weg te wijzen. En hier al die mensen in die waanzinnig grote tent. Die grote lampen, die in de tent hangen, het is heel sfeervol. Ook het licht en geluid zijn hartstikke goed voor mekaar. De organisatie bestaat uit echte professionals.”
Dartel veulen
Ondertussen kondigt Willie Jannes aan. “Hij is hier op de fiets en hij wordt dronken hier vanavond!” Waarschijnlijk heeft Jannes inmiddels al dik honderdvijftig Mega Piraten Festijnen meegemaakt. En inmiddels is de ontvangst van het publiek overal hetzelfde: stormachtig. Jannes weet wat hij kan verwachten. Maar zo’n thuiswedstrijd is en blijft uniek. Niet voor niets huppelt hij met het enthousiasme van een dartel veulen het podium op om vervolgens, keihard toegejuicht, meteen ‘Een beetje meer’ in te zetten. Jannes ziet dat het goed is. Het publiek viert feest. Routine of niet, het Mega Piraten Festijn blijft vooral een uitbundig volksfeest.
Toch nog een ring
Afgelopen donderdag grepen ze naast de felbegeerde Gouden Televizierring voor De Bevers, maar zaterdagavond mochten John de Bever en Kees Stevens toch nog een ring in ontvangst nemen. Tijdens Johns optreden op het Mega Piraten Festijn kreeg hij de RADIONL-ring overhandigd. “Door onze luisteraars wordt John op handen gedragen en is hij een vaste waarde voor de zender”, aldus RADIONL-presentator Taeke Wouda. “Daarom is hij voor ons sowieso de grote winnaar.”
